ÇOCUKLUK ÇAĞINDA KETLENMELERE DAİR

     Küçük Prens kitabı'nın ilk bölümünde, yazarın çocukluk çağında yaşadığı resim yeteneği ile ilgili engellenme beni de çok etkilemiş olacak ki bu konu üzerine kalem oynatmak gerek diye düşündüm.


    Kendi çocuğumuz yahut çevremizdeki herhangi biri de olsa; yetişkinler olarak bizden sonraki nesli yetiştirir ve büyütürken  ne kadar engellemeler den kaçınıyoruz? Yetişkinler olarak çocukların düzeyine inebiliyor muyuz?

    Belirli kültürel kalıplarımız var nesilden nesile aktardığımız. Yanlış mı? doğru mu? sorgulamayıp bize empoze edileni olduğu gibi kabul ettiğimiz bir alt kültüre sahibiz. Kitapta da diyor ya, " sen şimdi resim çizmeyi bırak! matematik, coğrafya çalış!" ve 6 yaşındaki bir çocuğun resim becerisi son bulur. Hatta o kadar son bulur ki yıllar sonra bir yetişkin olduğunda hala bir kuzu bile çizemeyebileceğine kanaat getirir yazar. Sonuçta erken dönemlerde yaşanılan ketlenmelerin hayatımızın ileriki dönemlerine etki ettiği psikolojik gerçeklerden. Herkez biraz geçmişine baktığında bu tür ketlenmelerden biraz payını almıştır. İlgi duyduğu bazı şeyler yetişkinler tarafından önemsenmemiş bunun yerine, yetişkinlerin gözünde daha gerçekçi şeylere yönelmeleri gerektiği vurgulanmıştır. Yetişkinlerin gözünde; matematik, coğrafya yada türkçe  çalışmak daha gerçekçidir ve daha çok anlam ifade eder. Kültürümüzde bunlar çocukları bir yerlere getirecek bilimler olarak görülür. Fakat estetik algımızı geliştirecek ve ruhen bizi daha üst boyutlara taşıyabilecek yetenekler  pek de önemsenmez. Tabi ki bu ailenin kültür ve eğitim seviyesi, eskiye göre günümüzde bilinçli ailelerin artması gibi faktörlere bağlı olmakla birlikte " ketlenme" olgusu hala devam etmekte kültürümüzde. Çoklu zeka kavramı tanımlanalı hayli zaman oldu aslında. Belkide eğitim sistemimizin bir hatası olarak yetişkinler bilinçlendirilemedi bu konuda. Çocuklar birey olma yolunda ilerlerken eğitim sistemi açısından belirli kalıplara sokularak tektipleştirildi. Zeka ve yeteneklerin farklı boyutları görülmedi. Her ebeveyn çocuğundan Doktor, Mühendis olmasını bekledi. Çocuklar için doğru ve olumlu yönlendirmeler o kadar önemli ki! Küçüklük çağında doğru desteklenip yönlendirilen her çocuk geleceğin iyi bir doktoru mühendisi olduğu kadar, iyi bir neyzeni ve hattat'ı da olabilir ve hayatını her anlamda bu yetenekle birlikte idame ettirebilir.

    Kuşu ölen bir çocuğun evine taziyeye giden Efendimizin davranışı geliyor hatrıma. Genel anlamda baktığımızda, çocukların anlayış düzeyine inebilme ve onları önemseme adına ne kadar hoş ve kulağımıza küpe olabilecek, üzerine çok şey de düşündürebilecek bir davranış. Efendimizin (s.a.v) ümmeti olarak aynı ahlaki kültürü  ne kadar yaşıyor ve bizden sonraki nesle aktarabiliyoruz? Gelecek nesli Çok yönlü yetiştirmek adına, çocukların içsel Dünyasına bakabilmek ve tektipleştirmemek niyetimiz olsun...